29 stycznia władze samorządowe oraz delegacje najważniejszych miejskich instytucji złożyły kwiaty pod Pomnikiem Niepodległości przy ul. Paderewskiego. Okolicznościowe przemówienie wygłosił sekretarz Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Kociewskiej Ryszard Szwoch. W uroczystościach upamiętniających wkroczenie do Starogardu polskiej armii uczestniczyli mieszkańcy, a także młodzież ze starogardzkich szkół z towarzyszeniem pocztów sztandarowych.
Po zakończeniu I wojny światowej mieszkańcy Pomorza z radością przyjęli płynące z Francji informacje. Podczas konferencji w Wersalu zapadła decyzja, że Starogard, Tczew, Świecie, Gniew i Pelplin wracają do Rzeczypospolitej. Kociewiacy musieli jednak trochę poczekać na przyłączenie do odradzającej się po latach zaborów niepodległej Polski.
Mimo przejmującego zimna, 29 stycznia 1920 roku mieszkańcy Starogardu z entuzjazmem wyszli na ulice, by świętować dzień odzyskania wolności. Z radością witali polskich żołnierzy z Błękitnej Armii generała Józefa Hallera. Na zachowanych z tamtego dnia fotografiach widać pięknie udekorowany Rynek. Pułk Ułanów Krechowieckich wkroczył do Starogardu od strony Pelplina. Na fasadach budynków powiewały biało-czerwone flagi. Mieszkańcy przygotowali bramy powitalne z napisami: „Niech żyje żołnierz polski” oraz „Królowo Korony Polskiej módl się za nami”. Na widok polskiej armii, przejeżdżającej przez Rynek, wykrzykiwali „Niech żyją” i głośno śpiewali „Rotę” Marii Konopnickiej.
Polskie wojsko tego dnia uroczyście powitały też nowo mianowane władze miasta i powiatu, duchowieństwo katolickie, przywódcy polskich organizacji i członkowie polskich towarzystw.
Inkorporacja Starogardu do Polski, która nastąpiła w wyniku zajęcia miasta przez polskie wojsko i przekazanie władzy przedstawicielom ludności polskiej w dniu 29 stycznia 1920 r., zapoczątkowała nowy etap w historii miasta, już w granicach II Rzeczypospolitej. Te wydarzenie są bardzo ważne dla nas wszystkich. Stanowią bowiem część naszej tożsamości.
